Chiropraxie
Een provinciale raad wordt om inlichtingen verzocht in verband met de erkenning in België van de verzorging verleend door een chiropractor. In het
onderhavige geval gaat het om de verzorging verleend door een niet‑geneesheer.
De Raad beslist de provinciale raad een kopie te doen geworden van het advies van de Academiën voor Geneeskunde.
Antwoord van de Nationale Raad:
De Nationale Raad heeft op 9 oktober 1991 deze vraag voorgelegd aan de Koninklijke Academies voor Geneeskunde. U vindt als bijlage het verslag van de gemeenschappelijke Commissie voor advies betreffende het uitoefenen van de chiropraxie door een persoon die niet‑geneesheer is.
Advies van de Academiën voor Geneeskunde van 21 december 1991:
Allereerst verwijst de commissie naar de verslagen die door de Koninklijke Academiën voor Geneeskunde werden goedgekeurd op 30 juni 1962 en 20 december 1975, en waarvan de teksten aan dit verslag worden toegevoegd.
Het standpunt van de Academiën voor Geneeskunde is onveranderd en het destijds genomen besluit wordt bevestigd:
1° de chiropraxie als speciale discipline en behandelingsmethode berust op geen enkele wetenschappelijke basis;
2° de vertebrale bewerkingen en manipulaties die voor bepaalde klachten en aandoeningen uitgevoerd worden, kunnen schadelijk en soms gevaarlijk zijn in de handen van niet‑ geneesheren, en zijn in dit geval onwettige uitoefening van de geneeskunde, wanneer ze niet uitgevoerd worden door een arts.
Advies van de Academiën voor Geneeskunde van 20 december 1975:
(...) De commissie heeft ook kennis genomen van het verslag opgesteld en aangenomen door de Academie voor Geneeskunde van België op 30 juni 1962, als antwoord op de vragen die haar over chiropraxie gesteld worden door de Provinciale Raad van de Orde der Geneesheren van Antwerpen.
De commissie wenst eerst en vooral de verwarring die op dit ogenblik bestaat tussen chiropraxie en vertebrale bewerkingen, recht te zetten.
De vertebrale bewerkingen of manipulaties zijn uitsluitend bedoeld voor klachten of aandoeningen, die rechtstreeks afhankelijk zijn van letsels ter hoogte van de wervels, en die zich uiten hetzij op het spierstelsel hetzij op het perifere zenuwstelsel zoals lumbago, ischiaspijn, cervico‑brachiale neuralgie. Deze vertebrale bewerkingen worden door bevoegde of gespecialiseerde geneesheren uitgevoerd, en mogen niet aan niet‑ medici toevertrouwd worden. De chiropraxie integendeel, is een speciale discipline met een filosofische achtergrond, welke erin bestaat alle ziekteverschijnselen toe te schrijven aan stoornissen ter hoogte van de wervels of van de wervelzuil. De chiropraxie schrijft gans de pathologie toe aan mechanische factoren, en beweert alle ziekteverschijnselen te kunnen genezen, uitsluitend door actie op die zogezegde wervelverplaatsing.
Onder andere beweren chiropractors verschillende ziekten te kunnen genezen zoals: angina pectoris, appendicitis, asthma, windpokken, hernia, polyomyelitis (cit O. Oger...).
Deze theorie mist elke wetenschappelijke basis en wordt toegepast door niet‑geneesheren. De chiropractor onderzoekt de zieke, stelt een diagnose en stelt een behandeling in. Volgens de Belgische Wet is dit onwettig uitoefenen van de geneeskunde.
Besluit:
De chiropraxie is een behandelingsmethode die op geen enkele wetenschappelijke basis berust. Uitgevoerd door niet‑medici kan deze behandeling schadelijk en soms gevaarlijk zijn en is zij in ieder geval een onwettige uitoefening van de geneeskunde.
Advies van de Academiën voor Geneeskunde van 30 juni 1962:
Op de vragen gesteld door de Provinciale Raad van Antwerpen van de Orde der Geneesheren, worden volgende antwoorden voorgesteld:
1° Is de chiropraktijk wetenschappelijk verantwoord?
In ons land bestaat er geen wettelijk diploma van chiropracticus. We kunnen moeilijk aanvaarden dat para‑geneeskundige praktijken, welke niet gesanctioneerd zijn door een erkend diploma, als wetenschappelijk zouden aangenomen worden.
2° Kan een chiropractor, die een diploma bezit, aangezien worden als een medische hulpkracht ?
Er dient bepaald van welk diploma hij drager is, vermits dit van chiropractor niet bestaat. Een geneesheer mag bepaalde technieken laten uitvoeren door een hulpkracht wanneer deze gebeuren onder zijn verantwoordelijkheid, zijn toezicht, en op zijn indicaties. Indien deze technieken uitgevoerd worden door een chiropractor, zal de geneesheer een bijzonder toezicht uitvoeren daar in ons land juist dit diploma van medische hulpkracht niet bestaat en we geen waarborg hebben inzake de technische vaardigheid der chiropractors.
3° Mag de geneesheer de conclusies van zijn radiologische of andere onderzoeken aan zulk een chiropractor overmaken ?
Het is niet te aanvaarden dat een dokter in de geneeskunde zou consulteren met iemand die geen drager is van een geneeskundig diploma; er is dan ook schending van het beroepsgeheim. Het is immers aan de geneesheer alleen dat het toekomt de indicatie van deze technieken te stellen, het toezicht tijdens hun uitvoering en de verantwoordelijkheid ervan op zich te nemen.