Honoraria van psychiaters en psychotherapeuten bij niet nagekomen afspraak
De Nationale Raad ontving volgend schrijven van een provinciale raad: de meeste geneesheren‑psychiaters en psychotherapeuten van onze provincie vinden het vanzelfsprekend dat aan de patiënt systematisch een honorarium wordt aangerekend wanneer deze zijn afspraak niet nakomt, zelfs wanneer de afspraak werd afgezegd.
De leden van het Bureau vinden dat deze handelwijze niet goed verenigbaar is met het medisch beroep, of die afspraak nu al dan niet werd afgezegd.
Mogen wij om het advies verzoeken van de Nationale Raad wat dit probleem betreft ?
Zoals nooit aanvaard is dat bij de bepaling van een honorarium rekening wordt gehouden met het therapeutisch effekt ervan, kan niet worden aanvaard dat om therapeutische redenen een bijdrage wordt gevraagd voor een niet nageleefde afspraak.
Wanneer psychiaters en psychotherapeuten menen dat zij het recht hebben systematisch bedragen in rekening te brengen voor niet nageleefde afspraken, beroepen zij zich op therapeutische redenen. Een financiële bijdrage wordt voorgesteld als een hulpmiddel in de therapie.
Er zijn altijd geneesheren geweest die analoge principes verdedigen. Ter staving van te hoge erelonen wordt dan beweerd dat het werk anders niet naar waarde wordt geschat en het therapeutisch effekt van de interventie grotendeels verloren gaat.
In artikel 71 van de Code van geneeskundige Plichtenleer wordt dit kriterium niet vermeld.
Wanneer een psychiatrische patiënt zich niet aan een gemaakte afspraak houdt, is dit ongetwijfeld een belangrijk gebeuren in de therapie dat op het gepaste ogenblik dient te worden besproken. Zolang dit niet is gebeurd, kan de therapeut er de betekenis niet van kennen, noch zijn houding bepalen.
Het is uitgesloten dat de enige mogelijkheid om de therapie met kans op succes verder te zetten erin zou bestaan van de patiënt een financiële bijdrage te eisen.
In principe zijn alle bestaande vormen van psychotherapie ook mogelijk gedurende een klinische behandeling. Ook in een klinisch midden houdt de patiënt zich niet steeds aan een gemaakte afspraak met zijn psychotherapeut zonder dat deze het eisen van een financiële bijdrage als essentiële voorwaarde stelt voor het verderzetten van de therapie.