Antwoord van de Nationale Raad zoals geformuleerd op 24 februari 1983:

De geneesheer die door de belastingscontroleur wordt verzocht de diverse betalingen op zijn rekening te personificeren, kan zich beroepen op de wet van 20 februari 1978 tot wijziging van het Wetboek van de inkomstenbelastingen waarbij geen inlichtingen betreffende de identiteit van zieken en verzekerden mogen worden medegedeeld.

Huisarts-Honoraria

De Nationale Raad heeft op 24 januari 1983 volgend advies aan de provinciale raden medegedeeld:

Uit de brief van Dokter DUJARDIN blijkt dat het Beheerscomité van de Dienst voor Geneeskundige verzorging van het RIZIV, in zijn zitting van 4 oktober 1982 besloten heeft zich te wenden tot de Nationale Raad van de Orde der geneesheren i.v.m. de vergoeding van de verstrekkingen die door zorgenverstrekkers aan de leden van hun familie worden verleend.

De Nationale Raad is van mening dat de gestelde vraag beantwoord wordt door artikel 79 van de Code van geneeskundige Plichtenleer dat luidt als volgt:

"Het is gebruikelijk dat een geneesheer kosteloze verzorging verstrekt aan zijn naaste verwanten, zijn medewerkers en zijn personeel, alsook aan zijn collega's en de personen ten laste van deze laatsten. De geneesheer mag niettemin een vergoeding vragen voor zijn kosten. Behalve aan zijn naaste verwanten, mag de geneesheer tevens een ereloon vragen ten belope van het bedrag dat ten laste valt van derden".

De volgende begrippen van dat artikel vragen om precisering:

1. Kosteloze verzorging

   Dit begrip wordt op twee manieren beperkt. Vooreerst door het feit dat i.v.m. al de rechthebbenden welke in artikel 79 vermeld worden een vergoeding mag gevraagd worden voor de kosten.
   Ten tweede door het feit dat een ereloon mag gevraagd worden ten belope van het bedrag dat ten laste valt van derden voor al de vermelde rechthebbenden, uitgenomen voor de naaste verwanten.

2. Vergoeding vragen voor zijn kosten

   Het valt klaarblijkelijk niet onder de bevoegdheid noch van de Nationale Raad noch van de provinciale raden van de Orde der geneesheren om op een algemene manier te bepalen welk het bedrag is van de kosten, dat mag aangerekend worden.
   Men kan evenwel aannemen dat een bepaalde provinciale raad van de Orde, die kennis krijgt van mogelijke misbruiken in een bepaald geval, de aangelegenheid onderzoekt en, bij bewezen misbruik, aan de betrokken geneesheer een sanctie oplegt.

3. Naaste verwanten

   Onder "naaste verwanten" moet begrepen worden: de echtgenoot of echtgenote, de ascendenten en descendenten van de geneesheer en de verwanten die te zijnen laste zijn en onder hetzelfde dak wonen.
   Indien de klacht uitgaat van de Dienst voor Geneeskundige Controle van het RIZIV, en mede betrekking heeft op een misbruik van therapeutische vrijheid, wordt de beslissing van de provinciale raad medegedeeld aan het RIZIV.

Contract - Honorariumverdeling - Niet mededinging

Antwoord van de Nationale Raad in zijn vergadering van 8 mei 1982:

Met referte aan Uw schrijven van 18 maart 1982 hebben wij de eer U mede te delen dat de Nationale Raad het dossier in verband met het contract houdende honorariumverdeling, aan de Provinciale Raad van ... heeft overgemaakt met verzoek het probleem dat gesteld wordt door artikelen 12 en 14 van het contract opnieuw te onderzoeken.

Na een discussie over de kwestie van de facturatie, besluit de Raad dat het ziekenhuis waar de verrichting werkelijk werd uitgevoerd, deze verrichting rechtstreeks aan de patiënt moet factureren zodoende dat de vraag betreffende de afhouding van 6 % zich niet langer stelt.

Zoals nooit aanvaard is dat bij de bepaling van een honorarium rekening wordt gehouden met het therapeutisch effekt ervan, kan niet worden aanvaard dat om therapeutische redenen een bijdrage wordt gevraagd voor een niet nageleefde afspraak.

Wanneer psychiaters en psychotherapeuten menen dat zij het recht hebben systematisch bedragen in rekening te brengen voor niet nageleefde afspraken, beroepen zij zich op therapeutische redenen. Een financiële bijdrage wordt voorgesteld als een hulpmiddel in de therapie.

Er zijn altijd geneesheren geweest die analoge principes verdedigen. Ter staving van te hoge erelonen wordt dan beweerd dat het werk anders niet naar waarde wordt geschat en het therapeutisch effekt van de interventie grotendeels verloren gaat.

In artikel 71 van de Code van geneeskundige Plichtenleer wordt dit kriterium niet vermeld.

Wanneer een psychiatrische patiënt zich niet aan een gemaakte afspraak houdt, is dit ongetwijfeld een belangrijk gebeuren in de therapie dat op het gepaste ogenblik dient te worden besproken. Zolang dit niet is gebeurd, kan de therapeut er de betekenis niet van kennen, noch zijn houding bepalen.

Het is uitgesloten dat de enige mogelijkheid om de therapie met kans op succes verder te zetten erin zou bestaan van de patiënt een financiële bijdrage te eisen.

In principe zijn alle bestaande vormen van psychotherapie ook mogelijk gedurende een klinische behandeling. Ook in een klinisch midden houdt de patiënt zich niet steeds aan een gemaakte afspraak met zijn psychotherapeut zonder dat deze het eisen van een financiële bijdrage als essentiële voorwaarde stelt voor het verderzetten van de therapie.