Europese handleiding voor medische ethiek en professioneel gedrag
EUROPESE HANDLEIDING VOOR MEDISCHE ETHIEK EN PROFESSIONEEL GEDRAG
De idee van deze handleiding dateert al van jaren maar het ontwerp dat oorspronkelijk «Europese Code van Plichtenleer» heette, doorstond een waar kruisvuur van amendementen ingevolge de onderling nogal uiteenlopende ethische opvattingen van de aanwezige delegaties. Zo werd de titel zelf van de handleiding gewijzigd omdat de term «Code» moeilijk aanvaardbaar bleek voor onze Angelsaksische collega's die de voorkeur geven aan de term «Guide» omwille van het minder dwingend karakter !
De preambule die herinnerde aan enkele grote principes van de geneeskundige deontologie, diende eveneens talrijke wijzigingen te ondergaan alvorens aan de gemeenschappelijke ethische opvattingen te beantwoorden.
Er wordt op dit ogenblik nog gewerkt aan de redactie en de vertaling van een aantal fundamentele hoofdstukken; het betreft meer bepaald de hoofdstukken aangaande het medisch geheim, de vrije keuze, de eerbied voor het leven, de plicht van hulpverlening, enz. Gehoopt wordt spoedig een adekwate communautaire formulering te vinden waarbij de substantiële waarde van de principes evenwel niet verloren gaat.
Er werd reeds een gedetailleerde analyse gemaakt van de bestaande Codes. Er blijven duidelijk een aantal, zij het minieme of administratieve, deontologische verschillen bestaan tussen de negen landen.
De «Ethische en professionele handleiding» wil in de eerste plaats een hulp zijn voor de migrerende geneesheren bij hun aanpassing aan bepaalde in het land van ontvangst geldende disciplinaire regels.
Evenmin onbelangrijk hierbij is de informatie van het publiek en de openbare machten. Wij menen namelijk dat de geneesheren het publiek moeten geruststellen door aan te tonen dat de morele principes van ons beroep overal dezelfde zijn en dat de organisatie van een Europese geneeskunde, die vanzelfsprekend migraties van geneesheren met zich brengt, geen gevaar inhoudt voor de kwaliteit van de medische verzorging en de eerbied voor de zieke menselijke persoon.
Zo'n betoog lijkt ons uiterst opportuun gezien de reacties van bepaalde openbare machten die op het gebied van de Sociale Zekerheid, en meer bepaald in verband met de geneeskundige verzorging, hervormingen wensen die wellicht door economische overwegingen geïnspireerd zijn maar de Geneeskunst herleiden tot vormen die ethisch gezien onaanvaardbaar zijn.
Deze Handleiding zal nog vervolledigd worden door een reeks praktische gegevens betreffende de medische organisatie, zoals o.a. de Orde, in elke lidstaat en betreffende bepaalde wettelijke particulariteiten en het systeem van Sociale Zekerheid die voor de migrerende geneesheer niet zonder belang zijn.
Het zal evenwel nog enige tijd duren vooraleer de publicatie van deze Handleiding werkelijkheid kan worden.
Prof. Dr. DEREYMAEKER A.