Een geneesheer doet de Raad zijn bedenkingen en vragen geworden (Tijdschrift nr 45, p. 24) naar aanleiding van een advies van de Nationale Raad omtrent de medische controle (Tijdschrift nr 43, p. 39 en 50).
Hij vraagt zich af of de houding van adviserende of controlerende geneesheren die geen contact nemen met de behandelende geneesheer vooraleer een beslissing te nemen, die deze van de behandelende geneesheer wijzigt, laakbaar is ? Zo ja, hoe kan de Nationale Raad hieraan verhelpen ?
Tevens brengt hij de eerder opgeworpen problematiek m.b.t. de arbitrage tussen de geneesheer controleur van de Administratieve Gezondheidsdienst en de behandelende geneesheer onder de aandacht.

De Raad analyseert de nota die door één van de leden werd opgemaakt.

De aan de geneesheer controleur opgelegde verplichting, om in het kader van het gewaarborgd loon de behandelende geneesheer te contacteren, wordt door de Raad bevestigd (cf. Tijdschrift nr 43, p. 50).

Bij de N.M.B.S. is de functie van controle arts ingebouwd in hun statuut en wettelijk bepaald, zodat enkel op dit niveau een oplossing kan komen door wijzigingen in deze bepalingen, aldus de woordvoerder.

De werking van de Administratieve Gezondheidsdienst wordt geregeld in een reeks reglementen en besluiten. De uitspraken van de geneesheren van de A.G.D. zijn bindend... en in geval van betwisting heeft de behandelende geneesheer geen inspraak bij de keuze van de scheidsrechter.

Tijdens de discussie komt algemeen tot uiting dat de controle volkomen onafhankelijk van de "lastgever" van de controle arts moet worden uitgevoerd en dat de geneesheer controleur, ongeacht de betrokken diensten, met de behandelende geneesheer in contact moet treden vooraleer hij diens beslissing wijzigt.

Wat de problematiek omtrent de arbitrage in de Administratieve Gezondheidsdienst betreft, moet de Minister van Volksgezondheid worden gecontacteerd.

De Nationale Raad beslist de term "contact" bepaald in artikel 126, §4 van de Code van geneeskundige Plichtenleer nader te preciseren en doet de secretaris generaal van het Ministerie van Volksgezondheid een brief geworden.

Advies van de Nationale Raad:

De Nationale Raad wenst te benadrukken dat met de term "contact", die in artikel 126 §4 van de Code van geneeskundige Plichtenleer voorkomt, "rechtstreeks mondeling" contact wordt bedoeld.

De bepalingen van de Code van geneeskundige Plichtenleer gelden uiteraard voor alle geneesheren. Daarom wordt de bijzondere regeling betreffende de Administratieve Gezondheidsdienst herzien en wordt contact genomen met de bevoegde ambtenaar.

Na een uitgebreide gedachtenwisseling wordt een lid door de Raad gelast voor de volgende vergadering een ontwerp‑antwoord op te stellen.

De Union professionnelle des médecins contrôleurs de langue française betreurt dat intermediaire bedrijven met een handelskarakter hun diensten voor de controle van het gewaarborgd loon op onaanvaardbare wijze aan werkgevers aanbieden. De beroepsvereniging legt de Nationale Raad een brief voor waarin haar diensten worden aangeboden en die de werkgevers zal worden toegestuurd.

De Nationale Raad kan die brief niet goedkeuren en keurt het ontwerp antwoord opgesteld door het Bureau goed.

Advies van de Nationale Raad:

De Nationale Raad kant zich om deontologische redenen tegen dit initiatief meer bepaald omwille van het publicitair karakter ervan.

De Nationale Raad vestigt er uw aandacht op dat eventuele misbruiken op het stuk van de geneeskundige controle ter kennis moeten worden gebracht van de bevoegde provinciale raad van de Orde der geneesheren.

De Nationale Raad is van oordeel dat artikel 126 voldoende nauwkeurig is geformuleerd en antwoordt:

De Nationale Raad heeft in zijn vergadering van 10 december 1988 kennis genomen van uw brief van 26 november 1988 m.b.t. de interpretatie van artikel 126,§4, van de Code van geneeskundige Plichtenleer.

De Nationale Raad kan alleen verwijzen naar §4 van deze beschikking: "de adviserend of controlerend geneesheer moet in elk geval contact opnemen met de behandelende geneesheer vooraleer een beslissing te nemen die deze van de behandelende geneesheer wijzigt".

Medisch toezicht ‑ A.G.D.

Antwoord van de Nationale Raad:

Krachtens de geldende wettelijke bepalingen moeten, in geval van meningsverschil, met name bij verplichte werkhervatting in het kader van de Administratieve Gezondheidsdienst, de behandelend geneesheer en de controle‑arts zich schikken naar de arbitrage van een derde arts.

Volgens het reglement van de Administratieve Gezondheidsdienst wordt deze arbitrage‑opdracht toegekend aan de hoofdgeneesheer van de Administratieve Gezondheidsdienst die de hiërarchische overste is van de controle‑arts en bijgevolg niet vrij "gekozen" door de conflicterende artsen.

De Nationale Raad van de Orde der geneesheren heeft er reeds bij herhaling op aangedrongen dat aan deze abnormale situatie een einde zou moeten komen door in dit geval, zoals in alle andere gevallen, de beide artsen met wederzijds akkoord een scheidsrechter te laten kiezen.

De Nationale Raad heeft zijn Bureau ermee belast een onderhoud te beleggen met de geneesheer‑directeur van de Administratieve Gezondheidsdienst, Dr Bailleux, om deze aangelegenheid nader te bespreken.

Naar aanleiding van de publicatie in het Belgisch Staatsblad van 13 september 1985 van een Ministerieel besluit houdende oprichting en inwerkingstelling van een medische cel uitsluitend belast met het ter plaatse controleren van de personeelsleden die als afwezig wegens ziekte worden aangegeven, worden door de Vlaamse Kontroleartsen Unie aan de Nationale Raad twee vragen voorgelegd:
Wat mag de controle‑arts aan zijn opdrachtgever mededelen ?
Wat met de wens van de Nationale Raad dat de geneeskundige controle zou moeten worden uitgeoefend door artsen die ten minste 10 jaar geneeskundige praktijk hebben of die van een speciale en erkende bevoegheid ter zake gewag kunnen maken ?

In zijn vergadering van 16 november 1985 werd hierop door de Nationale Raad als volgt geantwoord:

De exacte werking van deze nieuwe medische cel blijkt onvoldoende uit het hoger vermeld besluit. De Nationale Raad heeft het bevoegde Ministerie in dat verband om nadere informatie gevraagd en zal U, eens in het bezit van deze gegevens, nader antwoorden op uw eerste vraag.

Wat uw tweede vraag betreft, kan de Nationale Raad alleen betreuren dat geen rekening werd gehouden met zijn wens dat de geneeskundige controle zou worden uitgeoefend door geneesheren die ten minste 10 jaar geneeskundige praktijk hebben of die van een speciale en erkende bevoegdheid ter zake gewag kunnen maken.

De Vlaamse Kontroleartsen Unie verzoekt de Nationale Raad om een omstandig advies inzake het beroepsgeheim van de controlearts.

ln zijn vergadering van 15 september 1984 bracht de Nationale Raad volgend advies uit:

In antwoord op Uw vraag verwijst de Nationale Raad naar artikel 31, paragraaf 2, van de wet van 3 juli 1978 betreffende de arbeidsovereenkomst:

"De door de werkgever gemachtigde en betaalde geneesheer gaat na of de werknemer werkelijk arbeidsongeschikt is; alle andere vaststellingen vallen onder het beroepsgeheim".

Deze tekst is gebiedend en duidt geen uitzonderingen.

Geneesheer-ambtenaar - Behandelende geneesheer

Op 15 september 1984 heeft de Nationale Raad hierop als volgt geantwoord:

Een geneesheer-ambtenaar bij het Ministerie van Sociale Voorzorg die onderzoekingen uitvoert met het oog op de eventuele toekenning van een aanvullende vergoeding voor mindervaliden is een expert en mag niet worden beschouwd als een adviserende of controlerende geneesheer waarop artikel 126 van de Code van geneeskundige Plichtenleer van toepassing is.

Verzoek vanwege een Sociaal Secretariaat aangaande de aanwezigheid van de echtgenoot bij het controle-onderzoek van zijn echtgenote.

Advies van de Nationale Raad van 16 juni 1984:

Betreffende de aanwezigheid van een verwante bij een geneeskundig of deskundig onderzoek, is de Nationale Raad de mening toegedaan dat het aan de geneesheer toekomt in ieder concreet geval te oordelen of deze aanwezigheid al dan niet gewenst is.

Ondervragingen van patiënten door geneesheren inspecteurs van het RIZIV

De Nationale Raad wordt door een provinciale raad om uitleg verzocht inzake de ondervragingen van patiënten door geneesheren inspecteurs van het RIZIV.
Opgemerkt wordt dat wanneer de enquête van het RIZIV negatief uitvalt, niets wordt ondernomen om het vertrouwen van het cliënteel in de arts te herstellen.

In zijn vergadering van 11 juni 1983 heeft de Nationale Raad deze vraag nader onderzocht en het volgende antwoord geformuleerd:

De Nationale Raad is van oordeel dat het de provinciale raad toekomt concrete klachten in verband met het optreden van geneeshereninspecteurs te onderzoeken. De Nationale Raad acht het verder niet opportuun het RIZIV hierover aan te schrijven.