Adviserend geneesheer bij verzekeringsmaatschappijen
De Nationale Raad zet de discussie voort van 16 januari 1988 m.b.t. de relatie behandelend geneesheer ‑ adviserend geneesheer van de verzekeringsmaatschappij. Mag een behandelend geneesheer medische documenten overmaken aan een geneesheer van een verzekeringsmaatschappij wanneer deze weigert de naam van de verzekeringsgeneesheer bekend te maken ?
Uit gesprekken met een aantal verzekeringsgeneesheren is gebleken dat de overgrote meerderheid onder hen niet weet wat precies met de medische dossiers van de verzekerden gebeurt. Of de naam van de adviserend geneesheer bekend is of niet, verandert in feite niets aan het principe: de behandelend geneesheer is gebonden door het beroepsgeheim en mag derhalve in geen enkel geval aan de verzekeringsmaatschappij diagnostische gegevens of inlichtingen verstrekken betreffende de vroegere gezondheidstoestand van de verzekerde. Hierbij wordt eens te meer gewezen op het ontbreken van een statuut voor de verzekeringsgeneesheren. Sommige leden menen dat het medisch onderzoek van een kandidaat‑verzekerde nooit aan de behandelend geneesheer mag worden toevertrouwd, maar moet gebeuren door een arts die daartoe speciaal wordt aangesteld en als medisch deskundige optreedt. De Nationale Raad beslist deze materie verder te onderzoeken.
Antwoord van de Nationale Raad aan de betrokken provinciale raad:
De Nationale Raad heeft altijd het beginsel voorgestaan dat de behandelend geneesheer gebonden is door het beroepsgeheim en derhalve in geen enkel geval aan de verzekeringsmaatschappij inlichtingen betreffende de vroegere gezondheidstoestand van de verzekerde of diagnostische gegevens, mag verstrekken.
Of de naam van de adviserend geneesheer al dan niet bekend is, verandert in niets dat principe.