Beroepsgeheim-Geneesheren adviseurs-Directie van tehuizen

Antwoord van de Nationale Raad:

Het antwoord dat u voornemens bent Dr X toe te sturen, wordt door de Nationale Raad goedgekeurd.
(Cf. antwoord van de provinciale raad in de rubriek "Adviezen Provinciale Raden", p.35).

Adviserend geneesheer ‑ Europees Parlement

De Provinciale raad van de Orde der geneesheren van Brabant met het Frans als voertaal vraagt de Nationale Raad om advies in verband met een meningsverschil met het Europees Parlement in verband met de autoriteit van de provinciale raad t.o.v. een adviserend geneesheer werkzaam voor het Europees Parlement.

Het betreft met name een schorsingsmaatregel uitgesproken door de provinciale raad waartegen het Directoraat‑Generaal van het Europees Parlement het begrip diplomatieke onschendbaarheid inroept. De provinciale raad is van oordeel dat hier een verwarring bestaat tussen de hoedanigheid van ambtenaar bij het Europees Parlement en de hoedanighid van arts ingeschreven op de lijst van de Orde der geneesheren.

Beweerd wordt dat de adviserend geneesheer van het Europees Parlement het recht heeft de behandelend geneesheer van de personeelsleden van het Europees Parlement te raadplegen krachtens artikel 58 van de Code van geneeskundige Plichtenleer houdende de uitzonderingen op het beroepsgeheim aangezien de geneesheer‑ambtenaar van het Europees Parlement gelijkgesteld wordt met de adviserend geneesheren van de Ziekte‑ en Invaliditeitsverzekering. De provinciale raad is het op dat punt niet met het Directoraat‑Generaal eens.

Verder wordt in een punt van het aanhangsel bij het contract van tijdelijk functionaris afgesloten tussen het Europees Parlement en de betrokken arts gestipuleerd, dat de adviserend geneesheer alle bepalingen van de Belgische Code van geneeskundige Plichtenleer moet naleven voor zover deze niet indruisen tegen het Protocol betreffende de voorrechten en immuniteiten van de Europese Gemeenschappen van 8 april 1965. Ook op dit punt kan de provinciale raad zich niet akkoord verklaren omdat deze beperking onverenigbaar is met de plichten van de op de lijst van de Orde ingeschreven artsen.

De Nationale Raad neemt inzage van de documenten die door de Provinciale raad van Brabant werden overgemaakt en treedt het standpunt van de provinciale raad bij.

Antwoord van de Nationale Raad:

De Nationale Raad kan zich akkoord verklaren met het standpunt dat door de Provinciale raad van de Orde der geneesheren van Brabant met het Frans als voertaal wordt ingenomen aangaande de drie geschilpunten met het Directoraat‑generaal van het Europees Parlement.

Een provinciale raad ontvangt vanwege een arts de kopie van een brief afkomstig van een adviserend geneesheer bij een verzekeringsmaatschappij. In bedoelde brief worden de behandelende geneesheren verzocht aan hun patiënten systematisch een getuigschrift te overhandigen waarin de redenen van de opname in het ziekenhuis en de aard van de behandeling worden vermeld. Dat getuigschrift is bestemd voor de verzekeringsmaatschappij.

De Nationale Raad heeft besprekingen aangevat met de adviserend geneesheren van de verzekeringsmaatschappijen en met name een onderhoud gehad met de raadsman van de Belgische Vereniging van Verzekeringsraadsgeneesheren (B.V.V.O.) en vier adviserend geneesheren. Overeengekomen werd dat de adviserend geneesheren aan de Nationale Raad voorstellen zouden formuleren m.b.t. een statuut dat de adviserend geneesheren bij verzekeringsmaatschappijen volledige onafhankelijkheid zou waarborgen.

Op 8 juni 1988 kreeg het Bureau toevallig kennis van een brief vanwege het B.V.V.O. en gericht aan de verzekeringsmaatschappijen waarin sprake is van een voorstel van deze Vereniging "geïnspireerd op de aanbevelingen van de Orde der geneesheren". Dat laatste punt is onjuist.

De Nationale Raad schrijft aan de raadsman van de B.V.V.O. om uiting te geven aan zijn verbazing en bevestigt eens te meer zijn standpunt in deze materie.

De Nationale Raad zet de discussie voort van 16 januari 1988 m.b.t. de relatie behandelend geneesheer ‑ adviserend geneesheer van de verzekeringsmaatschappij. Mag een behandelend geneesheer medische documenten overmaken aan een geneesheer van een verzekeringsmaatschappij wanneer deze weigert de naam van de verzekeringsgeneesheer bekend te maken ?

Uit gesprekken met een aantal verzekeringsgeneesheren is gebleken dat de overgrote meerderheid onder hen niet weet wat precies met de medische dossiers van de verzekerden gebeurt. Of de naam van de adviserend geneesheer bekend is of niet, verandert in feite niets aan het principe: de behandelend geneesheer is gebonden door het beroepsgeheim en mag derhalve in geen enkel geval aan de verzekeringsmaatschappij diagnostische gegevens of inlichtingen verstrekken betreffende de vroegere gezondheidstoestand van de verzekerde. Hierbij wordt eens te meer gewezen op het ontbreken van een statuut voor de verzekeringsgeneesheren. Sommige leden menen dat het medisch onderzoek van een kandidaat‑verzekerde nooit aan de behandelend geneesheer mag worden toevertrouwd, maar moet gebeuren door een arts die daartoe speciaal wordt aangesteld en als medisch deskundige optreedt. De Nationale Raad beslist deze materie verder te onderzoeken.

Antwoord van de Nationale Raad aan de betrokken provinciale raad:

De Nationale Raad heeft altijd het beginsel voorgestaan dat de behandelend geneesheer gebonden is door het beroepsgeheim en derhalve in geen enkel geval aan de verzekeringsmaatschappij inlichtingen betreffende de vroegere gezondheidstoestand van de verzekerde of diagnostische gegevens, mag verstrekken.

Of de naam van de adviserend geneesheer al dan niet bekend is, verandert in niets dat principe.

Adviserend geneesheer:
wettelijke verplichtingen en collegialiteit

Een provinciale raad wordt door een adviserend geneesheer om advies verzocht m.b.t. de mogelijke tegenspraak tussen zijn wettelijke verplichtingen en de principes van collegialiteit vervat in de Code van geneeskundige Plichtenleer.

In de wet op de ziekteverzekering van 1963 wordt bepaald dat de verzekeringsprestaties niet samen mogen worden genoten met de schadevergoeding die krachtens een andere wetgeving is verschuldigd. De verzekeringsinstelling moet alle bedragen recupereren die uit andere bronnen, b.v. de beroepsaansprakelijkheidsverzekering van een collega, kunnen worden gerecupereerd. Voor de patiënt is de toekenning van de uitkering zelfs afhankelijk van de voorwaarde dat hij zijn verzekeringsinstelling in de mogelijkheid stelt om hogergenoemd verhaal uit te oefenen. Dit verhaal is evenwel slechts mogelijk op initiatief van de patiënt. De verzekeringsinstelling mag niet in zijn plaats optreden.

In het concrete geval dat voor advies werd overgelegd, werd de adviserend geneesheer door de verzekerde zelf van het conflict met de gynaecoloog op de hoogte gebracht. Naar aanleiding van een keizersnede werd, buiten haar weten en dat van haar echtgenoot om, een sterilisatie uitgevoerd. Een verzoek tot schadevergoeding wordt overwogen. De adviserend geneesheer vraagt aan zijn provinciale raad om uitleg m.b.t. een tegenspraak die z.i. bestaat tussen enerzijds, de wettelijke plicht van een adviserend geneesheer om in dergelijke situaties tegen een collega klacht in te dienen en anderzijds, de deontologische principes vervat in artikel 126, §1, van de Code van geneeskundige Plichtenleer: "De adviserend of controlerend geneesheer vervult zijn opdracht met inachtneming van de voorschriften van collegialiteit. Hij moet zich in het bijzijn van de patiënt onthouden van elke beoordeling over de diagnose, de behandeling of over de persoon van de behandelend geneesheer, zijn geschiktheid of de kwaliteit van de verleende zorgen".

Tijdens de bespreking wordt herinnerd aan artikel 21 van het uitvoeringsbesluit nr 35 van 20 juli 1967 bij de wet van 9 augustus 1963 op de ziekte‑ en invaliditeitsverzekering, waarin aan de adviserend geneesheer de zwijgplicht wordt opgelegd. Voorts heeft de adviserend geneesheer niet de wettelijke plicht om klacht in te dienen.

Advies van de Nationale Raad:

De Nationale Raad is de mening toegedaan dat er ter zake geen tegenstrijdigheid bestaat.

De adviserend geneesheer mag de vertrouwelijke gegevens alleen gebruiken bij de uitoefening van zijn opdracht. Het ligt niet in zijn opdracht gegevens aan de patiënt door te spelen om een geding te kunnen inspannen.

De Nationale Raad die kennis kreeg van een ontwerp van ministerieel besluit tot wijziging van het ministerieel besluit van 31 oktober 1979 houdende het reglement van het personeel van het Rijksinstituut voor Ziekte‑ en Invaliditeitsverzekering heeft in zijn vergadering van 18 februari 1984 beslist de Minister van Sociale Zaken te herinneren aan een advies dat eerder door de Nationale Raad werd uitgebracht.

Advies in kwestie:

Onder de bijzondere voorwaarden vermeld in de tabel, als bijlage bij het ontwerp, is er sprake van 5 jaar anciënniteit om tot geneesheerinspecteur te worden benoemd.

De Nationale Raad heeft altijd voorgestaan dat de kandidaat minstens 10 jaren ervaring moet hebben wanneer hij geen enkele aanvullende opleiding heeft genoten.

Een provinciale raad legt dit probleem voor ter gelegenheid van een benoeming en vraagt de Nationale raad om bij de verantwoordelijke instanties tussen te komen.

Antwoord van de Nationale raad (brief van 22 november 1978):

Naar aanleiding van een negatief advies verleend door de Provinciale Raad van Antwerpen omtrent de erkenning als adviserend geneesheer van een dokter die op 1 juli 1978 promoveerde, heb ik de eer U te laten weten dat de Nationale Raad, in zijn vergadering van 18 november, de wens uitgedrukt heeft dat de geneeskundige controle zou worden uitgeoefend door geneesheren die ten minste 10 jaar geneeskundige praktijk hebben of die van een speciale en erkende bevoegdheid terzake gewag maken.

Omnipracticus‑Medisch adviseur

Kan ik mijn aktiviteit van huisarts cumuleren met een betrekking als medisch adviseur bij een mutualiteit ?

De Raad is de mening toegedaan dat bij cumulatie van deze beide functies, artikelen 35, 113, 114 en 121 van de Code van geneeskundige Plichtenleer moeilijk kunnen worden nageleefd.