Vennootschappen : beleggen in roerende en onroerende goederen
In zijn advies van 21 mei 2005 (Tijdschrift van de Nationale Raad nr. 109, september 2005, p. 6), stelde de Nationale Raad dat het beleggen in onroerende en roerende goederen, die geen verband houden met de uitoefening van de geneeskunde, enkel mogelijk was wanneer het één vennoot betreft die alle aandelen bezit, met andere woorden in geval van een éénpersoonsvennootschap. De Nationale Raad was van mening dat dit in geval van meerpersoonsvennootschappen niet kon worden toegestaan.
Een provinciale raad stelde evenwel de vraag of bij meerpersoonsvennootschappen een verbod op het beleggen in onroerende en roerende goederen vreemd aan de medische praktijk dient te worden gehandhaafd indien de vennoten met elkaar gehuwd zijn.
De Nationale Raad was van mening dat deze vraag eventueel kan worden doorgetrokken naar bijvoorbeeld artsen die samenwonen of artsen met familiale bindingen (bv. vader – dochter). In het verlengde van deze reflectie kan nog de vraag gesteld worden of de toelating om te beleggen in onroerende en roerende goederen die niet in rechtstreeks verband staan met de medische praktijk als bijkomstig doel dient te worden uitgebreid tot de meerpersoonsvennootschappen.
Hierover werd de mening gevraagd van de provinciale raden. Een meerderheid hiervan was van mening dat die mogelijkheid diende te worden toegestaan onder bepaalde voorwaarden.
De Nationale Raad besprak uitvoerig de gestelde problematiek tijdens zijn vergadering van 3 maart 2007 en is van mening dat het beleggen in roerende en onroerende goederen in alle professionele vennootschappen, zowel één- als meerpersoonsvennootschappen onder strikte voorwaarden kan worden toegelaten.
De Nationale Raad legt er de nadruk op dat volgende criteria expliciet in de statuten dienen vermeld te worden :
- het moet blijken dat het om een bijkomstig doel gaat;
- de voorwaarde dat deze handelingen niet van aard mogen zijn het burgerlijk karakter van de vennootschap te wijzigen, dient benadrukt;
- één en ander mag in gene mate aanleiding geven tot het ontwikkelen van welke commerciële activiteit ook;
- de vennoten dienen de modaliteiten van een akkoord over het investeringsbeleid te bepalen.