Het hoofd van een universitaire dienst voor anatomo-pathologie vraagt zich af welke houding dient aangenomen te worden wanneer een arts, die niet de aanvragende arts is, telefonisch vraagt een kopie van een analyseprotocol te krijgen.
Het is immers telkens moeilijk te beoordelen of dergelijke aanvragen gegrond zijn en of het medisch geheim niet verbiedt erop in te gaan.

Advies van de Nationale Raad :

Geregeld heeft de Nationale Raad, net zoals de wettelijke beschikkingen in verband met de bescherming van de persoonlijke levenssfeer, het overmaken van de resultaten van biologische, radiologische onderzoeken, en des te meer de anatomo-pathologische onderzoeken, beperkt tot de aanvragende arts en bij uitbreiding tot de artsen aangewezen door de patiënt en vermeld op de onderzoeksaanvraag.

De wet van 22 augustus 2002 betreffende de rechten van de patiënt laat niet langer toe de toegang tot de medische gegevens te beperken tot de artsen die deelnemen aan de continuïteit van de diagnose of van de therapie. De patiënt heeft van nu af aan het recht rechtstreeks of onrechtstreeks toegang te krijgen tot de gegevens van zijn dossier.

Wanneer een andere arts dan de aanvrager een kopie van het protocol vraagt, moet hij bewijzen dat de patiënt zijn toestemming gaf en eventueel aantonen dat hij geen toegang kan krijgen tot het dossier van deze laatste.

Bovendien is het duidelijk dat de identiteit van de gesprekspartner en zijn hoedanigheid van arts bewezen moeten zijn, hetgeen een telefoongesprek in het algemeen niet toelaat.

Een informaticasysteem waarvan de toegangsvoorwaarden beantwoorden aan de aanbevelingen van de Nationale Raad - in het bijzonder, identificatie van de raadpleger, beperking in de tijd van de toegang tot de gegevens, hiërarchisering van de toegang op grond van het beroep van de beroepsbeoefenaar (arts, verpleger, maatschappelijk assistent, enz…) en van de inhoud van het bericht - zou toelaten een kopie van de protocollen door te sturen in de beste omstandigheden inzake beveiliging. (Tijdschrift van de Nationale Raad nr. 97, september 2002, p. 6 en nr. 65, september 1994, p. 22).

De Nationale Raad is zich er trouwens van bewust dat een al te strenge toepassing van deze regels moeilijkheden kan veroorzaken. Hij raadt dan ook aan deze regels met gezond verstand toe te passen daar het belang van de patiënt primeert.

Een provinciale raad verzoekt de Nationale Raad om advies aangaande de transmissie van biologische resultaten en medische voorschriften per fax, binnen een ziekenhuis en in het raam van de wachtdienst.

Advies van de Nationale Raad:

De Nationale Raad heeft in zijn vergadering van 20 juni 1992 kennis genomen van uw brief van 3 april 1992 betreffende de transmissie van biologische resultaten en medische voorschriften per fax, binnen een ziekenhuis en in het raam van de wachtdienst.

De transmissie van resultaten, documenten, orders en, in het algemeen, van om het even welk medisch gegeven of bericht, dient te beantwoorden aan drie beginselen en fundamentele waarborgen: authenticiteit, betrouwbaarheid en vertrouwelijkheid.

Indien al deze beginselen geëerbiedigd en al deze waarborgen geboden zijn, onder verantwoordelijkheid van de betrokken geneesheren, doet het transmissiemiddel geen enkel probleem rijzen. Bij de keuze van het middel dient nagegaan te worden welk middel het meest verantwoord en het meest doeltreffend is op technisch vlak.

Een radioloog die zijn confraters zo vlug mogelijk op de hoogte wenst te brengen van de resultaten van de onderzoeken, verzoekt zijn Provinciale Raad hem toestemming te verlenen om faxapparaten aan te kopen. Die toestellen, waarvan hij de eigenaar zou blijven, zou hij dan installeren bij zijn confraters zodat zij binnen het uur of in elk geval dezelfde dag nog op de hoogte gebracht zouden worden van de resultaten van de onderzoeken die hij op hun patiënten uitgevoerd heeft.
De Provinciale Raad is van oordeel dat hij niet kan instemmen met dit voorstel. Hij vreest dat de betrokken geneesheer aldus een bevoorrechte relatie zou opbouwen die een of andere vorm van dichotomie in de hand zou kunnen werken. Hij wint het advies van de Nationale Raad in.

Voor de Nationale Raad is het niet de fax zelf die het probleem vormt ‑ hij kent de persoon die er gebruik van maakt immers volledige vrijheid van handelen toe ‑ maar wel het feit dat men iemand "iets cadeau doet".

Advies van de Nationale Raad:

De Raad is de mening toegedaan dat Dr. X antideontologisch te werk gaat wanneer hij aan confraters faxapparaten ter beschikking stelt in de door hem vermelde omstandigheden.

Door een Provinciale raad wordt aan de Nationale Raad een voorstel van een bedrijf overgemaakt m.b.t. de installatie van een telefax bij huisartsen.

Het door de commissie "Informatica" voorgelegde ontwerp-advies wordt door de Nationale Raad goedgekeurd.

De Nationale Raad heeft geen bezwaar tegen het gebruik van telefax voor zover de nodige voorzichtigheid aan de dag gelegd wordt, zoals dit ook voor de briefwisseling moet gebeuren.