De arts dient voor elke tussenkomst bij het naderende levenseinde de toestemming van de patiënt te bekomen. Hij dient erover te waken dat deze met kennis van zaken, vrij en onafhankelijk wordt gegeven.

Indien de arts meent dat een patiënt niet in staat is om toe te stemmen wendt hij zich tot de wettelijke vertegenwoordiger.

De behandelend arts betrekt de minderjarige patiënt bij beslissingen omtrent het levenseinde in functie van diens leeftijd en maturiteit en van de aard van de beoogde tussenkomst. Het is aangewezen de mening van een collega en van het behandelend team in te winnen.

Wanneer het levenseinde van de patiënt nadert en hij nog in enige mate bewust is, moet de arts hem moreel bijstaan en de middelen aanwenden die nodig zijn om zijn geestelijk en fysiek lijden te verzachten en hem waardig te laten sterven.
Wanneer de patiënt definitief in een toestand van diepe bewusteloosheid verkeert, zal de arts zich tot comfortzorgen beperken.

Het uitdrukkelijk verzoek hierom vanwege een zieke, geeft volstrekt geen rechtvaardigheidsgrond aan deze daad.