Toespraak eed dr. Tom Fidlers
Beste collega’s,
Voor mij lijkt het nog niet zo lang geleden dat ik vooraan stond om mijn eigen jaargenoten toe te spreken en te feliciteren met het feit dat we elkaar en onszelf eindelijk Dokter konden noemen. Maar buiten de eedaflegging zelf herinner ik mij weinig van wat er op de eedaflegging gezegd is, net zoals dat vermoedelijk voor jullie ook het geval zal zijn. Wat jullie vooral zullen meedragen is het gelukzalige gevoel dat met deze eedaflegging komt, van eindelijk die eed van Hippocrates op te zeggen en zelf de verantwoordelijkheid op te kunnen nemen om voor onze patiënten te zorgen.
En dat is iets om trots op te zijn. Jullie hebben jarenlang gestudeerd met bloed, zweet en tranen en hebben dit ook nog eens moeten combineren met een pandemie, maar worden nu terecht beloond met de titel Dokter, waarvoor ik zowel vanuit VASO, de Vlaamse Vereniging voor Arts-Specialisten in Opleiding, als vanuit mezelf jullie een oprechte proficiat wil wensen.
Waar ik me weinig herinner van de speeches op mijn eedaflegging, herinner ik me wel goed de jaren die nadien zijn gekomen, de befaamde assistentenjaren of voor anderen de jaren als HAIO. Jaren waarin ik mij niet enkel heb verdiept in ziektebeelden en technische skills, maar waarin ik heb leren communiceren met zowel patiënten als andere zorgverleners, en mezelf beter heb leren kennen. Het waren voor mij jaren met een heel scala aan emoties, gaande van vrolijke bevallingen over diagnostisch uitdagende casussen naar zware slechtnieuwsgesprekken. Jullie gaan mensenlevens redden, diagnoses stellen die mensen hun leven gaan verbeteren, maar jullie gaan ook twijfels hebben, moeilijke keuzes moeten maken en fouten maken.
Tijdens de stages en het coassistentschap hebben jullie al een deel van deze emoties van dichtbij meegemaakt en hebben jullie samen deze leuke en moeilijke momenten met elkaar kunnen delen. Nu er een factor verantwoordelijkheid aan toegevoegd wordt, blijft het essentieel om deze samenhorigheid te behouden. Want alhoewel geneeskunde een prachtig beroep is waar enorm veel voldoening en waardering uit te halen valt, is het ook een zwaar beroep. Niet enkel door de nabijheid van moeilijke en intense situaties of het maken van moeilijke beslissingen of zelfs het maken van fouten, maar ook door de arbeidsomstandigheden, hoge werkdruk, toenemende administratieve belasting, nood aan continue bijscholing en algemene verwachtingen van de patiënt en maatschappij. Maar dit is iets wat we niet alleen moeten dragen. Door teamwork en solidariteit met collega’s, maar ook met andere ziekenhuis- of praktijkmedewerkers staan we sterk om zelf de meest extreme uitdagingen aan te gaan, zoals we gezien hebben in de COVID pandemie. Het is pas door samen te werken dat we een goede werkomgeving kunnen creëren en zo ook goede patiëntenzorg kunnen voorzien.
Het is essentieel om te beseffen dat geneeskunde om meer draait dan enkel het medische, zoals we ondertussen wel geleerd hebben uit de CANMEDS rollen. Waar de rol van manager misschien nog vaag leek tijdens de algemene opleiding zal deze steeds duidelijker worden in jullie verdere carrière. En jullie als jonge artsen, aan het begin van jullie carrière, daag ik uit om hier nu reeds aandacht voor te hebben. Maar opnieuw, je dient dit niet alleen te doen. Er bestaan verschillende organisaties die artsen ondersteunen tijdens hun loopbaan. Zo is er de Orde der Artsen, die naast een tuchtrechtelijke functie ook meer en meer inzet op een ondersteunende en educatieve functie. Er zijn de verschillende artsensyndicaten, het tijdschrift voor geneeskunde, de verschillende beroepsorganisaties en nog veel meer. En voor jullie tijd als ASO of HAIO is er ook VASO en het HOP. VASO, of de Vlaamse Verenging voor Arts-Specialisten in opleiding, is een volledig onafhankelijke organisatie bestaande uit vrijwilligers die zich dagelijks inzetten om de belangen van de assistenten te verdedigen en te verbeteren. En ook jij kan hier een rol in spelen. Dit kan zijn door een actieve rol op te nemen, maar dit kan ook gerust zijn door op de hoogte te blijven van wat er speelt via onze mailinglijst of op sociale media. Laat daarnaast ook gerust jouw mening horen over belangrijke onderwerpen, contacteer ons met jouw ideeën of bezorgdheden, volg eens een vergadering mee, of spreek er met mekaar over. Want jullie worden de artsen van morgen, en het is essentieel dat jullie en jullie opvolgers de mogelijkheid krijgen als arts in opleiding om jullie in deze rol als manager in te werken.
Als jullie iets van mijn discours hier vandaag onthouden, laat het dan zijn dat samenwerken en eenheid essentieel zijn in ons beroep. We moeten er staan voor elkaar, zowel op de werkvloer als op beleidsniveau, want enkel zo kunnen we goede zorg verzekeren. Of om het in de woorden van Moeder Teresa te zeggen “None of us, including me, ever do great things. But we can all do small things, and together we can do something wonderfull.”
Dr. Tom Fidlers