Samenvatting

1. Het legaliteitsbeginsel, dat in het strafrecht van toepassing is als algemeen beginsel, wordt niet als dusdanig toegepast in tuchtzaken.

De tuchtrechter is niet verplicht om de strafbare feiten te omschrijven in de exacte bewoordingen van de wet of de deontologie. Het volstaat dat hij ze voldoende preciseert om te kunnen nagaan of de vervolgde beroepsbeoefenaar de eer of de waardigheid van zijn beroep al dan niet heeft geschonden.

De tuchtvordering kan dus slaan op feiten die niet noodzakelijkerwijze het voorwerp uitmaken van een strikte wetsdefinitie.

2. De tuchtvordering heeft tot doel na te gaan of een beroepsbeoefenaar, zoals een arts, de deontologische regels heeft overtreden of de eer of de waardigheid van zijn beroep heeft geschonden. De strafvordering heeft daarentegen tot doel aantastingen van de openbare orde te bestraffen en vindt plaats in het belang van de gehele gemeenschap.

De beroepsbeoefenaar die wordt vervolgd op tuchtgebied en de persoon die wordt vervolgd op strafgebied zijn dus geen personen of categorieën van personen die zich in een vergelijkbare juridische situatie bevinden.

Samenvatting

Artsen moeten meerdere deontologische beginselen naleven bij het opstellen en verstrekken van geneeskundige getuigschriften.

Van artsen wordt alleen al door het behalen van hun diploma verondersteld dat zij voldoende op de hoogte zijn van de deontologische regels die gelden voor hun beroep.

Wanneer meerdere gelijkaardige zaken betrekking hebben op eenzelfde arts heeft een goede tuchtrechtsbedeling baat bij de samenvoeging van deze zaken.

Samenvatting

Inperkingen van de uitoefening van de vrijheid van meningsuiting zijn noodzakelijk in een democratische samenleving wanneer ze tegemoetkomen aan een dwingende maatschappelijke behoefte, op voorwaarde dat de gebruikte middelen en het nagestreefde doel evenredig zijn en dat de inperking gerechtvaardigd is door relevante en voldoende gronden.

Wanneer de betwiste uitlating neerkomt op een waardeoordeel, kan geen bewijs van de juistheid ervan worden geëist en hangt deze evenredigheid af van het bestaan van een voldoende feitelijke grondslag voor de uitlating.

Bovendien kan de vrijheid van meningsuiting in een debat van algemeen belang niet beperkt blijven tot de verkondiging van alleen algemeen aanvaarde ideeën; ze strekt zich uit tot de verspreiding van informatie die kwetst, choqueert of onrust veroorzaakt op gebieden waar zekerheid ontbreekt.

Hieruit volgt dat een overheidsinstantie, en in het bijzonder een tuchtinstantie, de vrijheid van een persoon om een waardeoordeel te uiten in een debat van algemeen belang waarin zekerheid ontbreekt, enkel mag inperken indien het niet berust op een toereikende feitelijke grondslag; ze mag, om deze voorwaarde na te gaan, het geuite waardeoordeel niet vervangen door een ander waardeoordeel waaraan ze de voorkeur geeft.

Samenvatting

Artikel 6, § 1, van het Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden bepaalt niet dat de overschrijding van de redelijke termijn in tuchtzaken wordt bestraft met verval van de tuchtvordering.

De onredelijk lange duur van de rechtspleging wordt slechts met niet-ontvankelijkheid van de rechtsvervolging bestraft indien deze buitensporige duur tot verlies van bewijsmateriaal heeft geleid of de normale uitoefening van de rechten van de verdediging onmogelijk heeft gemaakt. Wanneer deze omstandigheid geen invloed heeft gehad op de bewijsvoering of de uitoefening van de rechten van de verdediging kan de rechter, binnen de wettelijk vastgelegde beperkingen, een straf opleggen die lager is dan de straf die hij zou hebben opgelegd als de redelijke termijn niet was overschreden, op voorwaarde dat deze strafvermindering reëel en meetbaar is.

Samenvatting

Artikel 26, lid 2, van de Code van medische deontologie bepaalt dat de arts de medische documenten die hij aflevert waarheidsgetrouw, objectief, voorzichtig en discreet moet opstellen, met aandacht voor het vertrouwen dat de maatschappij in hem stelt.

De arts die op vraag van de ouders veelvuldig getuigschriften van schoolongeschikt opstelt zonder grondig klinisch onderzoek uit te voeren bij de minderjarige patiënte, schendt artikel 26, lid 2, van de Code van medische deontologie en tast de geloofwaardigheid aan van de individuele arts, alsook het vertrouwen van de samenleving in het gehele artsenkorps.

Samenvatting

1. De feiten die ten grondslag liggen aan de tenlasteleggingen kunnen voor het eerst in beroep worden geherkwalificeerd, op voorwaarde dat de feiten waarop de tenlasteleggingen zijn gebaseerd niet worden gewijzigd en de betrokkene in de gelegenheid wordt gesteld zich tegen de herkwalificatie te verdedigen.

2. De onredelijk lange duur van de rechtspleging wordt slechts met niet-ontvankelijkheid van de rechtsvervolging bestraft indien deze buitensporige duur tot verlies van bewijsmateriaal heeft geleid of de normale uitoefening van de rechten van de verdediging onmogelijk heeft gemaakt. Wanneer deze omstandigheid geen invloed heeft gehad op de bewijsvoering of de uitoefening van de rechten van de verdediging kan de rechter de straf verminderen.

Samenvatting

Overeenkomstig artikel 20, § 1, KB nr. 79 van 10 november 1967 betreffende de Orde der artsen, kan de provinciale raad onder meer optreden op klacht van een arts of een derde. Voor de regelmatigheid van de tuchtvordering is het dus geenszins vereist dat de patiënt telkens zelf een klacht zou moeten indienen.

De beslissing om de klager of de patiënt al dan niet te horen behoort tot de bevoegdheid van de onderzoekscommissie. Waneer de geschreven verklaring van de klager gelijklopend is en geen relevante tegenstrijdigheden bevat met het relaas van de betrokken arts zodat de noodzaak om de patiënt of de klager hierover nog te horen geenszins blijkt, levert dit geen miskenning op van het recht van verdediging.

De tuchtprocedure voldoet niet aan de voorwaarden van een strafprocedure. De bepalingen in verband met de bijstand van een advocaat in strafzaken zijn niet van toepassing in de tuchtprocedure.

Door de oproeping voor het persoonlijk onderhoud met de onderzoekscommissie die vermeldt dat een raadsman aanwezig mag zijn, is de betrokken persoon op de hoogte van de mogelijkheid zich te laten bijstaan door een advocaat. Indien de betrokken arts hiervan geen gebruik maakt en zich voor de onderzoekscommissie niettemin laat bijstaan door een vertrouwenspersoon, levert de afwezigheid van een advocaat geen miskenning op van het recht op een eerlijk proces noch van het recht van verdediging.

De arts die op geen enkel ogenblik rechtstreeks contact heeft gehad met de patiënt en zelf voorafgaandelijk aan een anticonceptiemiddel geen grondige anamnese of klinisch onderzoek heeft uitgevoerd noch contact gehad heeft met de huisarts van de patiënt om te overleggen en te informeren naar de medische voorgeschiedenis en lopende behandelingen, maar enkel op een eerste afspraak een consulente die geen arts of verpleegkundige is, een vorm van anamnese heeft uitgevoerd, miskent het recht van de patiënt op een kwaliteitsvolle zorgverstrekking.

Samenvatting

De arts die een ongekende patiënt verzorgt via teleconsultatie, moet de zorgbehoevende vooraf degelijk informeren over de gevolgen van de totstandkoming van de zorgrelatie. Een enkel sms-bericht waarin hij een goede dienstverlening verzekert, voldoet niet aan deze verplichting.

De arts bepaalt zijn ereloon correct en op basis van werkelijk geleverde prestaties. Onvoldoende informatie over het ereloon en het vooraf aanrekenen van een raadpleging die nog niet heeft plaatsgevonden, houden een schending in van artikel 33, Code van medische deontologie.

Samenvatting

De arts dient de patiënt vooraf en duidelijk te informeren over de financiële gevolgen van de zorg die hij voorstelt. Uit deze informatie moet blijken welke verstrekkingen aanleiding geven tot een tegemoetkoming van de verplichte verzekering voor geneeskundige verzorging.

De arts is verplicht een bewijsstuk uit te reiken, waarop het totaal door de patiënt te betalen bedrag dient te worden vermeld, met inbegrip van de betaalde voorschotten.

De arts stelt de belangen van de patiënt en van de maatschappij boven zijn eigen financiële belangen.

Het is verboden met leveranciers van gezondheidsproducten een overeenkomst te sluiten die ertoe strekt aan de een of de ander rechtstreeks of onrechtstreeks winst of voordeel te verschaffen.

De raad van beroep kan de uitgesproken tuchtsanctie verzwaren.

Samenvatting

Indien de controlearts in het kader van een medische controle vaststelt dat de werknemer niet thuis is, laat hij in diens brievenbus een uitnodiging achter om naar zijn praktijk te komen.

Daar de wet geen minimumtermijn vastlegt tussen het moment waarop de controlearts langsgaat en het uur van afspraak, moet hij ervoor zorgen dat deze termijn redelijk is zodat de werknemer tijdig kennis kan nemen van de uitnodiging en naar de afspraak kan gaan.

De arts kan niet worden verweten dat de werknemer laattijdig kennis heeft gekregen van de uitnodiging wanneer blijkt dat deze niet de voorzorg heeft genomen regelmatig zijn post te controleren, in het bijzonder bij zijn thuiskomst.