Samenvatting

1. Het beginsel van de legaliteit van strafbare feiten en straffen is niet van toepassing op tuchtzaken, met de volgende preciseringen:

- artikel 6, 2° van het koninklijk besluit nr. 79 van 10 november 1967 betreffende de Orde der artsen vormt de rechtsgrondslag van de tuchtvervolging en preciseert wat een tuchtrechtelijke inbreuk is;

- artikel 1 van de Code van medische déontologie definieert het begrip deontologie;

- artikel 16, lid 1 en 2 van het voornoemde koninklijk besluit nr. 79 geeft een uitputtende opsomming van de tuchtsancties.

2. Afgezien van het feit dat tuchtprocedures en strafprocedures hun eigen doelstellingen nastreven en onder verschillende rechtscolleges vallen, kan een algemeen rechtsbeginsel een specifieke wetsnorm, zoals die waarop de tuchtprocedures van de Raad van de Orde gebaseerd zijn, niet vervangen.

Samenvatting

De patiënt van een disciplinair geschorste arts mag geen nadeel ondervinden door de onbeschikbaarheid van deze laatste. Daarom moet de geschorste arts concrete maatregelen nemen om de continuïteit van de zorg te waarborgen.

Een beslissing van de raad van beroep naast zich neerleggen door de continuïteit van de zorg tijdens de periode van schorsing niet te organiseren, een rechtstreekse collega niet op de hoogte te stellen en niet te antwoorden op de brieven van de Orde der artsen, strookt niet met de eer en de waardigheid van het beroep van arts en wordt ten strengste veroordeeld.

Het louter niet-aanrekenen of terugbetalen van de prestaties aan de mutualiteit tijdens een periode van tuchtrechtelijke schorsing volstaat niet om te ontsnappen aan een tuchtrechtelijke sanctie.